Mała wojna

Trzynastego grudnia

ogłoszono w mediach:

"Rząd wprowadza dzisiaj w kraju stan wojenny".

Od tej pory wszystko było podporządkowane wojsku

a milicja, ORMO oraz ZOMO robiły już swoje.

Ludzie się poczuli zdradzeni, zaszczuci,

niepewni swego jutra.

Nie znając zamiarów rządu oraz wojska,

nie umieli sobie radzić z realiami!

Kontrolowano wszystko i sprawdzano wszystkich,

inwigilowano każdego i wszędzie.

Zamykano szkoły;

Cenzurowano listy.

Internowano ludzi,

Siano powszechny strach.

Na dworcach, przystankach, w portach, na lotnisku,

w urzędach i biurach, wszędzie stało wojsko.

Puste półki w sklepach

i kartki na żywność,

kartki na ubrania i rzeczy chemiczne,

miały jeszcze bardziej upokarzać ludzi,

oderwać od chęci wszczynania rebelii.

ZOMO biło ludzi;

milicja też biła każdego, kto nie chciał

zgodzić się z jej prawem.

Wielu ludzi zmarło,

wielu potajemnie, zostawiając wszystko, uciekło z Ojczyzny.

Ile krzywdy ludzkiej,

ile łez wylanych,

młodzieży na siłę wcielonej do wojska.

Kto policzy troski, krzywdy i kłopoty,

głód, niepewność jutra i upokorzenie.

Historycy spiszą, IPN rozstrzygnie -

wyda słuszny wyrok na sprawców zamachu.

Lecz nikt już nie wróci żalu, łez wylanych;

odjętej godności i utraty zdrowia.

Mówią starzy ludzie, że wróg wewnątrz domu,

jest sto razy gorszy od wroga obcego.

Mówią starzy ludzie...

bardzo mądrze mówią.

Izabela Frasz       13.12.2008